Başvurucu anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs suçundan tutuklanarak kapalı ceza infaz kurumuna götürülmüştür ve başvuru tarihleri arasında kalabalık koğuşta barınmaktadır. Kendisi için kurum hastanesi psikiyatri uzmanı tarafından düzenlenmiş olan raporunda tek kişilik odada kalmasının daha uygun olacağı belirtilmiştir zira başvurucu depresif bozukluk, depresif nöbet, nevrotik kişilik bozukluğu, uyum bozukluğu ile anksiyöz kişilik bozukluğu teşhisleriyle psikolojik tedavisi devam etmektedir. Bu sebeplerle kuruma başvuran başvurucu aynı zamanda hepatit taşıyıcısı da olduğundan kalabalık koğuşlarda barınmanın yalnız kendi psikolojik sağlığı için değil diğer mahkumların fiziksel sağlığı için de çok tehlikeli olduğu sebebiyle tek kişilik odaya alınma talebinde bulunmuştur. Kurum ise mevcut koşulların uygun olmaması hasebiyle talebin reddine karar vermiştir. Başvurucu bu red kararı üzerine infaz hakimliğine şikayet yoluna başvurmuştur. Başvurusunda kendisi dahil tüm insanlardan nefret ettiğini, aşırı kilo kaybı yaşadığını, olayları çok fazla büyüttüğünü bütün bu gerekçeler doğrultusunda yalnız kalma ihtiyacı duyduğunu ayrıca belirtmiştir. İnfaz hakimliği, kurumun kararının usule ve kanuna uygun olması sebebiyle talebi reddetmiştir ve nihai olarak ağır ceza mahkemesi de aynı gerekçelerle reddetmiştir. 
Başvuru kişinin maddi ve manevi hakkını koruma ve geliştirme hakkı kapsamında incelenerek müdahalenin varlığı tespit edilmiştir. Müdahalenin dayanağı olan 5275 sayılı kanunun 63.maddesinin kanunilik ölçütünü taşıdığı ve kurum düzeniyle güvenliğinin sağlanmasına yönelik meşru amacın bulunduğu tespit edilmiştir. Demokratik toplum düzenine uygunluğunun gerekliği açsından bir inceleme yapıldığında ise hükümlü ve tutukluların hakları sadece orantılı olması haliyle kısıtlanacağından ve somut olayda hazırlanan sağlık raporu doğrultusunda başvurucunun hastalıkları olduğu görülerek uzman tarafından da tek kişilik odanın daha uygun olacağı ayrıca belirtildiğinden, muhakkak kurumun mevcut durumu göz önünde bulundurulduğunda kurum tarafından takdir yetkisi kullanımının olağan olduğu ancak yapılan genel değerlendirmenin başvurucunun somut taleplerini karşılayacak nitelikte olmadığı, başvurucu mahkumun katlanması gereken bireysel külfet karşılığında kurum düzenine ilişkin menfaate neden üstünlük tanındığının detaylı olarak açıklanmaması üzerine başvurucu talepli yeniden yargılama yapılmasına karar verilmiştir. 

Başvuru Numarası: 2019/36513
Karar Tarihi: 2/5/2023
Link: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2023/09/20230926-6.pdf