Başvuruya konu olayların meydana geldiği süreçte olağanüstü hâl şartları söz konusudur. Başvurucu, Bağlar Belediyesi bünyesinde hizmet alım sözleşmesi kapsamında iş gören özel bir şirkette 19/12/2009 tarihinden itibaren çeşitli birimlerde taşeron işçi olarak çalışmaktadır. İşveren, başvurucunun terör örgütü ile irtibat veya iltisak içinde olduğundan güven ilişkisinin zedelendiği gerekçesiyle başvurucunun iş sözleşmesini feshetmiştir. Başvurucu, feshin geçersizliğinin tespiti ve işe iade talebiyle 24/5/2017 tarihinde Diyarbakır 1. İş Mahkemesinde dava açmıştır. Mahkeme, başvurucunun terör örgütü ile irtibatlı ya da iltisaklı olabileceği hususunda şüphe bulunduğunu belirterek 667 sayılı KHK’nin 4. maddesi kapsamında gerçekleştirilen fesih işleminin hukuka uygun olduğu gerekçesiyle 27/4/2018 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Başvurucu; söz konusu karara karşı sunduğu istinaf dilekçesinde iş sözleşmesinin KHK ile değil davalıların tek taraflı beyanıyla feshedildiğini, terör örgütleriyle ilgisinin olmadığını, Mahkemece bu konuda bir araştırma yapılmadan karar verildiğini, savunmasının alınmadığını ileri sürmüştür. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi 8/5/2019 tarihinde istinaf başvurusunun kabulüne karar vermiştir. Yerel mahkeme 5/12/2019 tarihinde davanın yeniden reddine karar vermiştir. Kararda Bölge Adliye Mahkemesi kararında belirtilen listelerin dosyaya alındığı, başvurucunun sözleşmesinin 667 sayılı KHK kapsamında feshedildiği, feshin geçerli bir sebebe dayandığı ifade edilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi 1/4/2021 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu, nihai hükmü öğrendikten sonra bireysel başvuruda bulunmuştur. 667 sayılı KHK dayanak alınarak uygulanan somut tedbirin başvurucu üzerinde doğuracağı etki de göz önüne alındığında özellikle yargılama sürecinde devletten beklenen yükümlülüklerin OHAL şartlarında da yerine getirilmesi gerektiği değerlendirilmiştir. Bu anlamda takdir yetkisinin öngörülen sınırlar dâhilinde kullanılması ve nedenlerinin ikna edici şekilde ortaya konulması OHAL şartlarında da yerine getirilmesi gereken yükümlülüklerdendir. Dolayısıyla terör örgütleriyle irtibatı ya da iltisakı olduğu konusunda çalışandan duyulan şüphenin ciddi, güçlü ve objektif olduğuna ilişkin ikna edici gerekçeler ortaya konulmaması hâlinde alınan tedbirin Anayasa'nın 15. maddesi bağlamında da söz konusu yükümlülüklere uygun olmadığı değerlendirilebilecektir. Somut olaydaki fesih gerekçesi, devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen PKK terör örgütü ile irtibatı veya iltisakı olduğu konusunda başvurucudan duyulan şüphe ve bu şüphe nedeniyle güven ilişkisinin ortadan kalkmasıdır. Bölge Adliye Mahkemesinin gerekçesinde ise başvurucunun adli sicil ve arşiv kaydında yer alan 1995 yılında hapis cezasıyla cezalandırıldığına dair kaydın kararın esasına etkili delil olarak kabul edildiği görülmüştür. 1995 tarihli mahkûmiyet kararına konu olay ve olguların neler olduğuna, anılan kararın kesinleşip kesinleşmediğine, üzerinden uzun süre geçtiği anlaşılan bu kararın başvurucunun iş akdinin feshini nasıl etkilediğine dair bir gerekçeye yer verilmemiştir. Öte yandan başvurucunun hangi görevi ne kadar süredir ifa ettiğine, görevinin niteliğine, başvurucudan duyulan şüphenin yaptığı göreve ne gibi bir olumsuz etkisi olacağına yönelik olarak Mahkemece bir gerekçeye yer verilmediği, dolayısıyla bu doğrultuda bir araştırma yapılmadığı anlaşılmıştır. başvurucu hakkında alınan ve Anayasa'nın 20. maddesinde düzenlenen özel hayata saygı hakkına etki eden tedbirin Anayasa'nın OHAL döneminde temel hak ve özgürlüklerin kullanımının durdurulmasını ve sınırlandırılmasını düzenleyen 15. maddesindeki ölçütlere uygun olmadığı gerekçesiyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiğine karar verilmiştir.
Başvuru numarası: 2021/49219
Karar tarihi: 19/7/2023
Link: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2023/11/20231107-4.pdf