Başvuru 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesi Hakkında Kanun kapsamında önleyici tedbir kararı verilmemesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.
Başvurucu ve eşi arasında Diyarbakır 2. Aile Mahkemesinde 2021 yılında açılan boşanma davası, başvuru tarihi itibarıyla devam etmektedir. 27/5/2021 tarihinde başvurucu, eşi ve çocukları arasında tehdit, hakaret ve fiziksel şiddet içeren bir olay yaşanması sonrasında kolluk tarafından başvurucu lehine 6284 sayılı uyarınca 120 gün süreyle geçerli olmak üzere tedbir kararı verilmiştir. Diyarbakır 1. Aile Mahkemesi kolluk tarafından verilen tedbirleri onaylamıştır. Bu tedbirin süresinin sona ermesi üzerine başvurucu; eşinin kendisine ve müşterek çocuklarına şiddet uyguladığını, şiddet tehlikesinin devam ettiğini, eşi ile arasında boşanma ve ceza davası bulunduğunu belirterek tekrar 6284 sayılı Kanun kapsamında tedbir kararı verilmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme, şiddete ilişkin bilgi ve belge bulunmadığı, yaklaşık olarak ispatlanamadığı, bu nedenle önleyici tedbir uygulanamayacağı gerekçesiyle tedbir talebinin reddine karar vermiştir.
Başvurucu, eşi ve çocukları arasında yaşanan olaya ilişkin olarak ayrıca Diyarbakır 2. Asliye Ceza Mahkemesinde ceza yargılaması yapılmış olup kişinin başvurucuya yönelik eşe karşı kasten basit yaralama, hakaret ve tehdit suçlarını ve müşterek çocuğa yönelik kasten basit yaralama suçunu işlediği sabit görülmüştür. Başvurucunun eşi hakkında sayılan suçlardan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir.
Başvurucu; lehine verilen tedbirin süresi dolduktan sonra yeniden tedbir talebinde bulunmasına rağmen derece mahkemelerince delil ve belge ibraz etmediği gerekçesiyle talebinin reddedildiğini ifade etmiştir. İtiraz dilekçesi ekinde soruşturma evrakını sunduğunu, ayrıca taraflar arasındaki ceza yargılaması ile boşanma davasının başvuru tarihi itibarıyla devam ettiğini vurgulamış; şiddete uğrama tehlikesi altında olduğu gözetilmeden tedbir taleplerinin reddine karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.
Başvurucunun maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkına yönelik müdahalenin eşinden yani özel hukuk kişisinden kaynaklandığı anlaşılmıştır. Kanun koyucu tarafından ihdas edilen 6284 sayılı Kanun ile devletin koruma yükümlülüğü kapsamında gerekli yasal altyapının oluşturulduğu görülmektedir.
Somut olayda başvurucunun şiddet tehlikesi içinde bulunduğu iddiasının belirli ve somut bir olayla sınırlı olmadığı anlaşılmıştır.
Mahkeme her ne kadar şiddete ilişkin bilgi ve belge bulunmadığını, uygulanan şiddetin veya şiddete uğrama ihtimalinin yaklaşık olarak ispatlanamadığını gerekçe olarak göstermiş ise de 6284 sayılı Kanun'un 1. maddesinde öngörüldüğü üzere sadece şiddete uğrayan değil şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınlar da koruma kapsamındadır. Buna rağmen Mahkemece başvurucunun şiddete uğrama riskinin ortadan kalkıp kalkmadığının araştırılmadığı, önceki tedbirin verilmesine ilişkin şartların değişip değişmediğinin kararda tartışılmadığı, ayrıca somut olaya uyabilecek mahiyette olan başka bir önleyici veya koruyucu tedbirin neden seçilmediğinin gerekçeleriyle açıklanmadığı görülmüştür.
Açıklanan gerekçelerle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.
Başvuru Numarası: 2021/56667
Karar Tarihi: 13.02.2024
https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/56667
Başvurucu, eşi ve çocukları arasında yaşanan olaya ilişkin olarak ayrıca Diyarbakır 2. Asliye Ceza Mahkemesinde ceza yargılaması yapılmış olup kişinin başvurucuya yönelik eşe karşı kasten basit yaralama, hakaret ve tehdit suçlarını ve müşterek çocuğa yönelik kasten basit yaralama suçunu işlediği sabit görülmüştür. Başvurucunun eşi hakkında sayılan suçlardan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir.
Başvurucu; lehine verilen tedbirin süresi dolduktan sonra yeniden tedbir talebinde bulunmasına rağmen derece mahkemelerince delil ve belge ibraz etmediği gerekçesiyle talebinin reddedildiğini ifade etmiştir. İtiraz dilekçesi ekinde soruşturma evrakını sunduğunu, ayrıca taraflar arasındaki ceza yargılaması ile boşanma davasının başvuru tarihi itibarıyla devam ettiğini vurgulamış; şiddete uğrama tehlikesi altında olduğu gözetilmeden tedbir taleplerinin reddine karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.
Başvurucunun maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkına yönelik müdahalenin eşinden yani özel hukuk kişisinden kaynaklandığı anlaşılmıştır. Kanun koyucu tarafından ihdas edilen 6284 sayılı Kanun ile devletin koruma yükümlülüğü kapsamında gerekli yasal altyapının oluşturulduğu görülmektedir.
Somut olayda başvurucunun şiddet tehlikesi içinde bulunduğu iddiasının belirli ve somut bir olayla sınırlı olmadığı anlaşılmıştır.
Mahkeme her ne kadar şiddete ilişkin bilgi ve belge bulunmadığını, uygulanan şiddetin veya şiddete uğrama ihtimalinin yaklaşık olarak ispatlanamadığını gerekçe olarak göstermiş ise de 6284 sayılı Kanun'un 1. maddesinde öngörüldüğü üzere sadece şiddete uğrayan değil şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınlar da koruma kapsamındadır. Buna rağmen Mahkemece başvurucunun şiddete uğrama riskinin ortadan kalkıp kalkmadığının araştırılmadığı, önceki tedbirin verilmesine ilişkin şartların değişip değişmediğinin kararda tartışılmadığı, ayrıca somut olaya uyabilecek mahiyette olan başka bir önleyici veya koruyucu tedbirin neden seçilmediğinin gerekçeleriyle açıklanmadığı görülmüştür.
Açıklanan gerekçelerle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.
Başvuru Numarası: 2021/56667
Karar Tarihi: 13.02.2024
https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/56667
